Ne yaparsam yapıym değişmeyecek şeyler var. Her şeyi düzene koymak isteyen ben başkalarının hayatını düzenleyemeyince üzülüyorum. Sanki ben hayatlarına karışırsam mutlu olacaklarmış gibi geliyo. Öyle olmadığını bazı tecrübelerim sonucu öğrendim ama hala akıllanmadım.
Çok sevdiğim adam M. benim yüzümden uzaklarda. Canı çok sıkılıyor, çok yorgun, çok stresli. Mutsuz kısacası. Onun mutsuzluğu beni fazlasıyla etkiliyo. Gittiğinden beri eğlendiğim bir gün bile olmadı. Hiç böyle olacağımı tahmin etmezdim. Bir insan yanımda değil diye mutsuz olucağımı hiç düşünmezdim.
Özlemek değil bu başka bi şey.
İlk defa kendimden çok başka birini düşünüyorum. Onu düşünmek, varlığını bilmek, yanıma geleceği günü beklemek iyi geliyo. Arada ufak sorunlarımız olsa da bana karşı bu kadar anlayışlı bu kadar sevecen başka kimse yok zaten olsun da istemem artık. Böyle bir insanın mutluluğunu istememek de suç olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
söyle bakalım.