Hemen konuya giriyorum. Kendimi tanımam çok güzel bir özellik bence. Daha ilk yazımda bi hevesle yazmaya abanıp sonra bırakacağımı söylemiştim. Aynen öyle oldu. Araya bir sürü şey geldi. Tontiş sevgilim M. geldi. O geldiğinden beri ya okuldayım ya da onun yanında. Çoğu şeye zaman ayıramıyorum aylardır. Ders çalışamıyorum, kitap okuyamıyorum, yazamıyorum. Kişisel bakım ise aldı başını gidiyor. Artık bi çekidüzen vermenin sırasıydı. Bugün yapıyorum işte. Önce nasıl dağıldığını bir türlü anlamadığım odamdan başlamam lazım aslında ama bunu yazıdan sonraya bırakıyorum şu an. Oturduğum yerden kalkmak çok zor geliyor. Gaz verici şarkılar dinliyorum ama yaşlı ruhum ''mehh.. yavrum su getir..'' den öteye geçmiyor.
Bu değişimi geçirmem gerek.
Çok şaşırtıcı (!) bir şekilde hayatımda pek bi değişiklik yok bu kadar zaman geçmesine rağmen. Sürekli bir şeyler oluyo tabi ama ekşını/anlatmaya değer bir yanı yok.
Korkulu rüyam finaller var sırada. Çalışmayı ertelemek için bile yazı yazıyor olabilirim aslında.
Güzel ve ruh halime uygun bir
şarkı(tıklayalım) paylaşarak sizlere (kimseye) veda ediyorum.
